Son durum!

Bora her yedigini çıkarmaya basladi. Hastalığı hala devam ediyor. Dun doktora gittik, kilo da vermiş haliylen! ;(
Geçsin artık bu öksürük, bu nezle!

Ilk Bayramımız

Oglum, ilk bayramını yaşadı.
Tum büyüklerine, heyecan ve mutluluk sacarak. Henuz el opmeyi bilmese de, o kadar sicak sarilip, o kadar tukuruklu opebiliyor ki yanaklari, tam bir sosyal tosbaga :)
Ilk once arefe gununden, Ankara'ya gittik. Giderken, yol boyunca uyudu, citi cikmadi...
Ama, bayramın birinci gunu, benden kaptigi nezle grip etkisini gosterdi, maalesef :( Ilk kez atesi yukseldi bu kadar, doktorumuzla haberlestik, surup verdi ama cok fayda etmedi surup.
Dolayisi ile ilk bayramimizda, biraz hastalandik. Ama Allah daha buyuk dert vermesin.
Buyuk babaannesini, buyuk dedesini, dedesini, anneannesini, teyzosunu ziyaret etti Ankara'da...
2. gunu donus yolculugunda, hastaligin verdigi sıkıntı ile, biraz zor bir yolculuk gecirdik. sakarya'dan sonrası aglayarak gecti :) Kendimizi eve attigimizda, derin bir ferahlama hissettim :)
Bayramın son gunu, babaannesini, dedesini, halasını ve kuzenini ziyaret etti Bora'cık. Buyuk teyzesinin de bayramını kutladi ama gun sonunda o kadar yorulmustu ki, 3. dakikada uyuyakaldi :)

Nezle olduk biz...

Bugün minik burnumuz akıyor, silmekten kipkirmizi oldu! Bazen de burnumuz tıkanıyor, ağzımızdan nefes almak zor geliyor, ağlıyoruz!..
Evet, minik kusum nezle oldu, ve çok üzgünüm ki benden bulaştı.
İnsallah çabucak toparlarız, sende bitsin ben de olsun oğlum!

Canım oglum...

Canım oğlum,
Sen benim hayattaki en büyük mutluluk kaynagimsin.
Allah acini göstermesin.
Seni çok seviyorum.
Uyurken en masum halinle, izliyorum seni sessizce...

4 boyutlu Ultrason

19. haftada 4 boyutlu ultrason ile daha detaylı kontroller yapıldı. Doktorumuzun onerdigi bir kac uzman oldu bu konuda. Biz Acibadem hastanesinde Arda Lambert'den randevu aldık. Haftalar oncesinden tabii ki. Cok talep varmis, randevu alamazsak maazallah diye :)

Tum detaylar olumlu cikti cok sukur. Sadece beyinde kapanması gereken bir bosluk var henuz kapanmamis, haftasından dolabilir, 2 hafta sonra tekrar bakalım dedi Arda Bey. Ama tabii, beni aldi bir tasa. Neden neden !!! Internet arastirmalari! Odumu kopardı desem yeridir. Bir anne adayı icin internet fayda mı, zarar mı emin degilim!

Derken kendi doktorumuz Ibrahim Bey de cok buyuk bir ihtimalle telaslanacak bir sorun olmadigini, cok muhtemelen 2 hafta sonra farklı bir resimle karsilacagimizi, kendisinin bunun bir cok ornegini gordugunu anlattı... Ibrahim Bey de boyle diyorsa sorun yok o zaman dedik, rahatladık.

Arda Bey, muayene esnasında, minigimizin cok yakisikli olan bu resmini verdi. Tabii o zamana kadar baska ultrason resimleri de almistik ama onlar fasulye gibi oldugundan cok net anlasilmiyordu.

Ama ben bu resme aşık oldum!!! Okudugum kitapların arasına koydum, gunde 150 defa baktım, optum optum...

Laf aramızda bu fotografı gorur gormez de minigimi babama cok benzettim :)

Is it a boy or a Girl?

Tum hamileligimi Dr. Ibrahim Sozen takip etti, kendisine tesekkurler.

7. aya kadar her ay, 7. aydan sonra haftada 2 kez, 36. haftadan sonra da her hafta gorustuk kendisiyle.

Hemen hemen her muayeneye kocisle gittik. Ama bazı muayenelere, annem, babam, kardesim de eslik etti. Boyle maaile muayene gidecegimiz durumlarda, Ibrahim Bey'den izin istedim oncelikle. Sagolsun, biz kalabaligi severiz bekleriz dedi :)

Muayeneler bayram havasında gecti. Minigimizi gorecegiz diye sabah erkenden uyandık, uykular tutmadı bizi. Sabahın en erken saatindeki randevuları almaya gayret ettim hep, hemencik bulusalim minigimizle diye...

Her kan tahlilleri ve idrar tahlilleri yapıldı. Ben hamile oldugumu fark ettigimde, 8 haftalıktı bebis. Ilk yapılan kan tahlilinde TSH 3,5 cikti. Ibrahim Bey biraz yuksek oldugunu ve hamilelikte bunun normal oldugunu ve duzenlemek icin tiroid hormonu kullanmam gerektigini soyledi. Hamileligim boyunca da her ay tahlil sonucuna gore, dozaj ayarlaması yaptı. Bebegin ozellikle zeka gelisimi icn cok onemli bir degermis. Bazı anne adaylarının doktorları maalesef bu detayı atlayabiliyor. Bu sebeple, bir kez de altını cizmek istedim...

16 haftalıkken, 26 Haziran'da gittigimiz doktor kontrolunde, Ibrahim Bey rutin olcumlerden sonra, "eveeeett, bakalım bebek bize bir seyler gosterecek mi ? Ogrenmek istiyor musunuz?" dedi. Kocis de ben de cok sasirdik, cunku bir sonraki muayenede belli olur zannediyorduk...

Gozgoze geldik, kocaman gulumsedik birbirimize, ve "eveet" dedik beraberce...

Kalbim hizla atarken, "Hic tartismaya acik olmayan bir sekilde, bu bir erkek bebek" dedi Ibrahim Bey... Biliyordum! Ben gercekten de, hamile oldugumu ilk ogrendigim an biliyordum, bir oglumuz olacagini. Kocis de oyle hissediyordu, cok mutlu olduk ve cok duygulandık...

Esim, "kizlar babalarına daha duskun olur ama benim oglum da cok sever beni ben biliyorum "dedi :)

O gunu, o gunku duygularımla, soyle anlatmisim, tık tık...

http://withmybestwishes.blogspot.com/2009/06/kucucuk-1-adam.html

Ama olur da link acilmazsa diye ;)

Bu sabah itibari ile ogrendik ki,bizi bu kadar heyecanlandiran, simdiden hayatimiza odak olan minigimiz erkekmis...Doktorumuzun dedigi gibi,"Vatana, millete ve de insanliga faydali, hayirli bir evlat olsun!"Saglikli bir hayati olsun en onemlisi bu... İyilikten, dogruluktan alsin nasibini. Caliskan olsun, ekmegini gerekirse tastan cikarsin. Cok sevsin, cok sevilsin, yuregi ona hep sevginin isaretlerini gostersin...Ne olursa olsun, her kosulda ve her zaman, annesinin ve babasinin ve kocaman ailesinin tum fertlerinin, onu hep sevecegini, onu destekleyecegini bilsin.Minicik bir adamdan, olgun erkek olmaya giden tum zamanlarinda, yaşı ne gerektiriyorsa, Allah ona guzel yazgilarla nasip etsin.Oğlumuz hoş gelsin!

"Yalan bile söylerken

Prensibim doğruluk

İsterim ki ben

Sen de öyle ol çocuk"

Özdemir Asaf...

Ben Aslında

Canım Oglum,

Ben aslında,

seni ve senle hayatıma bulasan tum guzel seyleri burada anlatmak istedim. Sana anı olsun diye, seni ne kadar sevdigimizi bil diye, senle nasıl bayram yerine donduk gor diye.

Hamileyken yazmaya basladim minicikken sen.

Ama devamını getiremedim.

Simdi uzuluyorum, derlemeli toplamalıyım her seyi.

Gecmisi cok yazamasam da, 9. ayını doldurdugun bugun ve sonrasını kaydetmeliyim.

Gectigimiz 9 ay, sen bana,

Kaybetmenin kıyısından donmeyi ve binlerce kere sukretmeyi ogrettin.

birine kosulsuz baglanmak ne demek onu ogrettin...

Kadife gibi bir tene dokunmaya kıyamamak nasıldır bunu gosterdin.

En ufak bir gozyasinin beni ne kadar uzdugunu anlamamı sagladin.

Minicik ellerini ve ayaklarını ısırmamak icin kendimi tutmayı ogrettin...

Canımdan kopan bir minigi, bir damla sutle beslemek icin nasıl acı cekilir ve bu acı nasıl da yokmus gibi davranılır bunu gosterdin...

Sen buyurken, algilarin degisirken, aslinda hepimizin ozde ne kadar saf, masum ve sevgiye ac oldugumuzu hatırlamamı sagladın.

3,5 aylıktın ilk kez bize bilincle guldugunde, 5 aylıktın ilk pirinc tanesi disine degdigimizde...

Bu kadar basit gozuken seylere, kocaman sevinmeyi ogrettin...

Hepimiz, Seni kocaman seviyoruz.