Ve,
59 kg geldik ilk tartida. Hemsire hanim benim telasimi gorunce, ilk mi, beklemiyor muydunuz, biraz uzanmak ister misiniz diye bana oyalayici sorular sormaya basladi.
Sonraaa,
Doktorumuz Ibrahim Bey geldi. kendisini tanitti. Hadi bir bakalim, tahlil sonucuna gore gercekten hamile miyiz dedi.
Ultrasonda seni ilk gordugumde, bu kez gercekten aglamaya basladim. Ufaciktin (6,8mm) ama nasil da belliydi varligin. Kalp atisini gosterdi doktorumuz. Ve, rahimn icine saplanmis durumda, saglikli bir gebelik tebrik ediyorum dedi! 8 haftaliktin...
Sonra senin ilk resmini verdi bana, ani olur saklarsiniz diye. O resimlerin tumunu buraya ekleyecegim bebisim.
O andan itibaren, yasantim nasil degismeli, nelere dikkat etmeliyim, hangi haftada neler yapacagiz tek tek anlatti Ibrahim Bey. 1 saatten fazla surdu belki ilk randevumuz ve benim doktorumuza olan guvenim, sana olan sevgim bebisim o kadar buyudu ki, dunyaya sigmayacak sandim yuregim.
Tarih 1 Mayis 2009 u gosteriyordu. Sanki hayatimin yeniden basladigi an gibiydi.
Kan ve idrar tahlili yapildi.Abur cuburdan uzak saglikli beslenme listesi ve her gun duzenli yuruyus ya da yuzme onerildi zatialimize...
Olur dedim, bugun kim ne derse olur!
Doktordan ciktim, babani aradim. Haberi aldiginda, sahi mi gercek mi dedi durdu. Sonra gun icinde bana mesaj yolladi, "camide dua ettim, 3 umuz icin" yazmis. Nasil sevdim onu bir kez daha...
Tesaduf anneannnenle deden yoldalardi. Ankara'dan bize geliyorlardi o gun. Aksama bir surpriz yapilmali, onlara da anlatilmali dedim icimden. bu mujde herkese verilmeli, herkes senin icin biz kadar sevinmeli...
Ufak kartlar ve zarflar ve nazar boncugu sticklerı aldim hemen. Minik notlar yazdim senin agzindan tum sevenlerimize, senin gelecegini mujdeleyen...
Aksam deden ve anneannen ile paylastik. Agladi anneannen, agladi deden minigim...
Seni simdiden cok sevdik biz...
(1 Mayis 2009)
Mutlulugumu bir diger blogda bir de boyle paylasmisim :)
http://withmybestwishes.blogspot.com/2009/06/beklenen.html
17 Ağustos 2009 Pazartesi
15 Ağustos 2009 Cumartesi
BETA HCG esittir 83026 NE DEMEK?
Canim oglum...
Sen hayatima dahil oldugunda ben yaklasik 2 ay 5 gun senin varligindan haberdar olmadim. Ne kadar uslu bir bebek oldugunun isareti mi acaba bu?
Benim genetik olarak, aylik donemlerim cok duzenli degildi. Daha once rutin kontrollere gittigim Ebru Fusun Ozbay, bende polikistik over sendromu oldugunu ve bebek istedigimde tedavi olmam gerektigini soylemisti.
Baban da ben de seni cok istiyor ve ozluyorduk. Baban cok rahat bir sekilde, uygun zamani doga bilir Allah bilir diye telas yapmiyordu. Ama ben her ay, benden kaynaklanan bir sorun sebebi ile sana kavusamadigimizi dusunuyordum.
2009 Nisan ayinin 3. haftasinda is sebebi ile Ingiltereye gittim. Tam gun kaldim orada. Ingiliz mutfak kulturu yok denecek durumdadir, sen de goreceksin ileride. Dolayi ile tam gun boyunca, tost ekmegi yumurta ve yesil salata ile beslendik. Etlerin cinsinden emin olamadigimizdan et yemedik. Ama bir de bolca cola ictik...
Gunduzleri egitim vardi, bende de delice bir uyku hali. 15 dakika ara verilen her arada ben kaldigim oteldeki odaya kostum ve basimi yastiga koydum. Ne agir havasi var bu Londranin dedim durdum.
Bir de cok severek giydim siyah skinny kot pantalonumdan sarkan gobegime taktim kafayi. Yahu ben hic bir sey yemiyorumdu, bu gobek neydi boyle : Beni Istanbul'a gelince sıkı bir diyet bekler diye dusunuyordum.
Sonra 23 Nisanda baban da geldi Ingiltereye. Dag, tepe, park orman gezdik dolastik 4 gun boyu. Gunduzleri kosturduk, deliler gibi yorulduk. Ama ben basimi koyabildigim her yerde kisa kisa sekerlemeler yaptim.
Istanbul'a dondukten 1-2 hafta sonra, hala adet gormedigim icin ve bana daha once polikistik over teshisi kondugu icin doktora gitmeye karar verdim. Internetten ve blog alemlerinden yaptigim arastirmalar sonucu, cok degerli, cok sevgili doktorumuz Ibrahim Sozen'e ulastim. Yolun en basinda, insanin kendisini bu kadar profesyonel birine teslim etmesi kadar guven verici bir sey olamaz kendisine sonsuz tesekkurler.
Ibrahim Bey'den 1 Mayis 2009 Cuma gunu, polikistik over tedavisi icin randevu aldim (1 Mayis yillar sonra ilk kez resmi tatil ilan edildi 2009'da) 30 Nisan 2009 aksami, ne olur ne olmaz diye bir de eczaneden test aldim. Nasil olsa bir sey yoktur diye yaptigim testte, cift cizgi gozukur gibi oldu. Kulaklarim uguldadi, kalbim hizlica carparken. Yoksa dedim, yok canim dedim :)
Teyzeni aradim hemen, yoldaydi, Kirikkale'den donuyordu Ankara'ya. Sasirdi, o kadar sasirdi ki... Ben gibi, ben agladim, o agladi.
Sonra babana soyledim. Baban da inanmadi, degildir hastaneye gidelim test yaptiralim dedi. Gece saat 23:30'da Gebze ASM'ye gittik. kan verdik. 2 saate cikar dediler, sorun olmaz dedik. Evimize geldik. Gece saat 01:30'da tekrar hastaneye gittik. Test sonucunuz henuz cikmamis, cunku degerler cok sinirdaymis, tekrar makineye girdi sizin tahliliniz dediler. Sasirdik. Babanla, "Sinirda ne demek yahu" diye uzulerek eve donduk.
Sen hayatima dahil oldugunda ben yaklasik 2 ay 5 gun senin varligindan haberdar olmadim. Ne kadar uslu bir bebek oldugunun isareti mi acaba bu?
Benim genetik olarak, aylik donemlerim cok duzenli degildi. Daha once rutin kontrollere gittigim Ebru Fusun Ozbay, bende polikistik over sendromu oldugunu ve bebek istedigimde tedavi olmam gerektigini soylemisti.
Baban da ben de seni cok istiyor ve ozluyorduk. Baban cok rahat bir sekilde, uygun zamani doga bilir Allah bilir diye telas yapmiyordu. Ama ben her ay, benden kaynaklanan bir sorun sebebi ile sana kavusamadigimizi dusunuyordum.
2009 Nisan ayinin 3. haftasinda is sebebi ile Ingiltereye gittim. Tam gun kaldim orada. Ingiliz mutfak kulturu yok denecek durumdadir, sen de goreceksin ileride. Dolayi ile tam gun boyunca, tost ekmegi yumurta ve yesil salata ile beslendik. Etlerin cinsinden emin olamadigimizdan et yemedik. Ama bir de bolca cola ictik...
Gunduzleri egitim vardi, bende de delice bir uyku hali. 15 dakika ara verilen her arada ben kaldigim oteldeki odaya kostum ve basimi yastiga koydum. Ne agir havasi var bu Londranin dedim durdum.
Bir de cok severek giydim siyah skinny kot pantalonumdan sarkan gobegime taktim kafayi. Yahu ben hic bir sey yemiyorumdu, bu gobek neydi boyle : Beni Istanbul'a gelince sıkı bir diyet bekler diye dusunuyordum.
Sonra 23 Nisanda baban da geldi Ingiltereye. Dag, tepe, park orman gezdik dolastik 4 gun boyu. Gunduzleri kosturduk, deliler gibi yorulduk. Ama ben basimi koyabildigim her yerde kisa kisa sekerlemeler yaptim.
Istanbul'a dondukten 1-2 hafta sonra, hala adet gormedigim icin ve bana daha once polikistik over teshisi kondugu icin doktora gitmeye karar verdim. Internetten ve blog alemlerinden yaptigim arastirmalar sonucu, cok degerli, cok sevgili doktorumuz Ibrahim Sozen'e ulastim. Yolun en basinda, insanin kendisini bu kadar profesyonel birine teslim etmesi kadar guven verici bir sey olamaz kendisine sonsuz tesekkurler.
Ibrahim Bey'den 1 Mayis 2009 Cuma gunu, polikistik over tedavisi icin randevu aldim (1 Mayis yillar sonra ilk kez resmi tatil ilan edildi 2009'da) 30 Nisan 2009 aksami, ne olur ne olmaz diye bir de eczaneden test aldim. Nasil olsa bir sey yoktur diye yaptigim testte, cift cizgi gozukur gibi oldu. Kulaklarim uguldadi, kalbim hizlica carparken. Yoksa dedim, yok canim dedim :)
Teyzeni aradim hemen, yoldaydi, Kirikkale'den donuyordu Ankara'ya. Sasirdi, o kadar sasirdi ki... Ben gibi, ben agladim, o agladi.
Sonra babana soyledim. Baban da inanmadi, degildir hastaneye gidelim test yaptiralim dedi. Gece saat 23:30'da Gebze ASM'ye gittik. kan verdik. 2 saate cikar dediler, sorun olmaz dedik. Evimize geldik. Gece saat 01:30'da tekrar hastaneye gittik. Test sonucunuz henuz cikmamis, cunku degerler cok sinirdaymis, tekrar makineye girdi sizin tahliliniz dediler. Sasirdik. Babanla, "Sinirda ne demek yahu" diye uzulerek eve donduk.
Sabah kalktik , baban ise gitti, ben bir sey yoksa uzulmesin diye gelmesini istemedim. Ben de Sn. Ibrahim Sozen'in Bagdat Caddesinideki muayenehanesinin yolunu tuttum... Bu esnada yolda, ASM'yi arayarak, tahlil sonucunu mail atmalarini rica ettim.
Muayenehane'ye vardigimda, hemsire hanim karsiladi beni. Ben tedaviye geldigimi ama dun aksam hamilelik testinde + sonuc ciktigini soyledim. ASM'deki tahlil mail ile gelecekti, bakabilir miyiz dedim.
Mail adresimin sifresini girerken, nefesim kesiliyordu. Sonra mailden bir cikti aldik, ben baktim, BETA HCG esittir 83026 yaziyordu. Bu ne demek bilemedim. Hemsireye verdim. Bana goz kirpti, mutl bir haber var galiba, hadi gel, tansiyon boy kilo alalim dedi :) Kosarak gittim hemsirenin pesinden aglamamak icin zor tutarak kendimi...
Lay-lay-lom, gum gum gum sesleri vardi kalbimde.
7 Ağustos 2009 Cuma
BASLARKEN...
Guzel oglum...
Ben aslinda duygulandigimda, duygularim cosar adim yuregimde kostugunda, kah aglayarak kah gulerek, hep yazarim...
Yazarim ki, icimdekiler bir kagitta somutlasikca, daha derin anlam kazansin, yazarim ki unutulmasin...
Eskiden, kalem ve kagit kullaniyordum, nice defterlerim var, icinde nice anilar, nice mutlululklar, kimi arabesk(!) nice huzunler iceren. Artik kalem kagitta degil ama bloglarda yaziyoruz. yaziyoruz ve sevdiklerimizle paylasiyoruz.
Ben senin, beni mutluluktan ucuran varligini, var olan diger blogumda mujdelemistim kendime. Ama simdi dusunuyorum da az geldi sanirim. O bloga kardes yeni bir blogum olsun, orada sadece ve sadece sen ol istedim.
Seni beklerken bizi saran heyecanlar, doktor kontrollerimiz, bir kac resim, sana dinlettigimiz sarkilar olsun istedim. Odani hazirlarken neler yasadik sen de bil...
Seni ne kadar sevdigimizi simdiden ve bu hayata seni hazirlamak icin nasil telaslar icinde oldugumuzu bil istedim.
Bil ki, senin erdemli, onurlu ve "iyi bir insan, hayirli bir vatandas, caliskan bir erkek olman icin elimizden geleni yapmaya simdiden haziriz...
Seni simdiden inanilmaz cok seviyoruz. Simdiden nesemizin, heyecanimizin, rutin disi hayatimizin kaynagisin sen...
Hoslar gel, sefalar getir ailemize...
Seni cok ama cok seviyoruz...
Ben aslinda duygulandigimda, duygularim cosar adim yuregimde kostugunda, kah aglayarak kah gulerek, hep yazarim...
Yazarim ki, icimdekiler bir kagitta somutlasikca, daha derin anlam kazansin, yazarim ki unutulmasin...
Eskiden, kalem ve kagit kullaniyordum, nice defterlerim var, icinde nice anilar, nice mutlululklar, kimi arabesk(!) nice huzunler iceren. Artik kalem kagitta degil ama bloglarda yaziyoruz. yaziyoruz ve sevdiklerimizle paylasiyoruz.
Ben senin, beni mutluluktan ucuran varligini, var olan diger blogumda mujdelemistim kendime. Ama simdi dusunuyorum da az geldi sanirim. O bloga kardes yeni bir blogum olsun, orada sadece ve sadece sen ol istedim.
Seni beklerken bizi saran heyecanlar, doktor kontrollerimiz, bir kac resim, sana dinlettigimiz sarkilar olsun istedim. Odani hazirlarken neler yasadik sen de bil...
Seni ne kadar sevdigimizi simdiden ve bu hayata seni hazirlamak icin nasil telaslar icinde oldugumuzu bil istedim.
Bil ki, senin erdemli, onurlu ve "iyi bir insan, hayirli bir vatandas, caliskan bir erkek olman icin elimizden geleni yapmaya simdiden haziriz...
Seni simdiden inanilmaz cok seviyoruz. Simdiden nesemizin, heyecanimizin, rutin disi hayatimizin kaynagisin sen...
Hoslar gel, sefalar getir ailemize...
Seni cok ama cok seviyoruz...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)